Drie keer een koele kop
Het voelt erg high society om met een glas zelfgemaakte ijsthee met rinkelende tinkelende ijsblokjes in de zonnige achtertuin te zitten. Zei ik zelfgemaakt? Ja, want dat is dus echt belachelijk makkelijk.
Het voelt erg high society om met een glas zelfgemaakte ijsthee met rinkelende tinkelende ijsblokjes in de zonnige achtertuin te zitten. Zei ik zelfgemaakt? Ja, want dat is dus echt belachelijk makkelijk.
Een Deens recept voor dropijs fascineerde me. Maar ik kon het niet lezen. Tot ik Google translate ontdekte. Het bleek verrassend simpel: ijsbasis met zwart-witpoeder.
Nougat maken is een kleverig klusje. De nougat zit zelfs op keukenkastjes die ik niet heb aangeraakt en in mijn haar. Resultaat van de inspanningen, die enorme bak zachtroze nougat, maakt het allemaal de moete waard.
Zelf cruesli maken is zo makkelijk, dat je je afvraagt waarom je dat nog kant-en-klaar koopt. Grote voordeel: je maakt ‘m naar je eigen smaak, dus met extra rozijnen, of kleine blokjes chocolade, of gedroogde abrikozen of een vleugje kaneel: verzin het maar.
Al het eten dat we (nouja, Simone maakt foto’s en ik kook het eten) fotograferen voor het Bazaar Kookboek, moeten we toch even proeven. Pas nadat de foto is gemaakt, meestal – maar deze keer zag het er té lekker uit. Straks in het kookboek dus: de foto van het aardbeien-muntijs waar één hapje van is geproefd.
Houten huis, lammetjes in de wei, blauwgebloemd tafellaken, kopje thee… en een stuk frambozencake. Zo doen ze lente op Marken.
Gemaakt om te eten bij Newton Johnson L’ Illa dessertwijn, heerlijk!